Όταν οι μέτοχοι-έμποροι εθελοτυφλούν…

Όταν οι μέτοχοι-έμποροι εθελοτυφλούν…

Έχει πρόβλημα ο Παναθηναϊκός; Εξαιρώντας… 10 εκατομμύρια Ελλήνων που το βλέπουν, υπάρχουν και εκείνοι που διαφωνούν. Το gazzetta.gr αναλύει γιατί οι μέτοχοί του είναι οι βασικοί υπεύθυνοι για το ποδοσφαιρικό έκτρωμα.

Τρεις μέρες μετά την χειρότερη εμφάνιση του Παναθηναϊκού τα τελευταία χρόνια στο ΟΑΚΑ (στο 2-0 επί του Πανσερραϊκού) και μία μέρα μετά την τέταρτη άνευ όρων παράδοση στο Champions League, ήταν προγραμματισμένο το Διοικητικό Συμβούλιο του «τριφυλλιού». Σχεδόν όλοι πήραν θέσεις μάχης. Οι δημοσιογράφοι περίμεναν απ’ έξω, ο κόσμος ήταν με το χέρι στο… F5, όλοι ήταν έτοιμοι να ακούσουν τα δραστικά μέτρα.

Ο Κώστας Αντωνίου μπήκε σαν ταύρος σε υαλοπωλείο. (Ακολουθεί πιστή αντιγραφή από το ρεπορτάζ της ημέρας) «Διαθέτουμε ένα πολύ καλό ρόστερ. Έγιναν κάποιες σημαντικές προσθήκες το καλοκαίρι και η ομάδα είναι πρώτη στο πρωτάθλημα. Βλέπουμε βέβαια ότι η εικόνα δεν ανταποκρίνεται στην ποιότητα του έμψυχου υλικού, αλλά με την έλευση του νέου τεχνικού που είναι έμπειρος και σπουδαία προσωπικότητα είμαι σίγουρος πως θα βελτιωθούμε». Το ρεπορτάζ μάλιστα αναφέρει στη συνέχεια ότι οι μέτοχοι έμειναν απόλυτα ικανοποιημένοι απ’ όσα άκουσαν και από την ποδοσφαιρική ανάλυση του διευθυντή ποδοσφαίρου.

Αμέσως μετά, διαβάστηκε το εξώδικο του Παύλου Γιαννακόπουλου που ζητούσε πίσω μέρος των χρημάτων που είχε βάλει στην αύξηση. Ο Πατέρας βγαίνοντας σχολίασε το ζήτημα μιλώντας στα ΜΜΕ και κάπως έτσι το Δ.Σ. ολοκληρώθηκε, χωρίς «να ανέβουν οι τόνοι» όπως γράφτηκε χαρακτηριστικά. Λογικό άλλωστε. Γιατί να ανέβουν οι τόνοι; Οι μέτοχοι βλέπουν το πλάνο τους να πηγαίνει κατ’ ευχήν. Ο Παναθηναϊκός παίζει το χειρότερο ποδόσφαιρο της τελευταίας δεκαετίας αλλά τα έσοδα εκατομμυρίων από το Champions League θα έρθουν στο ταμείο. Πούλησαν και 30.000 διαρκείας. Η τρύπα μικραίνει. Ποια μπάλα τώρα; Οι επιχειρήσεις τους περνάνε κρίση. Ενώ η άλλη επιχείρησή τους, ο Παναθηναϊκός, αρχίζει και επουλώνει τις πληγές που του άφησαν οι επιλογές Αντωνίου στην πρώτη χρονιά της πολυμετοχικότητας.

Panamind και για τον Παναθηναϊκό… που mind;

Αν σκέφτεσαι σαν έμπορος, σαν έμπορος θα κινηθείς. Κι όταν μια ομάδα διοικείται από ανθρώπους που τη βλέπουν εμπορικά, θα ακούς τέτοιες ατάκες στα διοικητικά συμβούλια. Τον Αντωνίου να μιλάει για πολύ καλό ρόστερ και τους μετόχους να χειροκροτούν. Ενώ μόλις το προηγούμενο τριήμερο παρουσιάστηκε ένας Παναθηναϊκός που φώναζε ότι χρειάζεται εσπευσμένα τουλάχιστον 4 μεταγραφές τον Γενάρη κι άλλες τόσες το καλοκαίρι. Ακούς ατάκες για χρήματα από μετοχές, για μεταβιβάσεις, για σωτηρίες του Ερασιτέχνη, για… Panamind αλλά για τον Παναθηναϊκό… πού… mind (μυαλό);

Εδώ στο γήπεδο παρουσιάζεται ένας Παναθηναϊκός να μασάς και να φτύνεις και τα κουκούτσια. Κάθε φορά και χειρότερος. Με έναν προπονητή προφανώς ανήμπορο να επέμβει για να τον κάνει έστω μισό κλικ καλύτερο από την καμένη γη που άφησε ο Νιόπλιας και το επιτελείο του. Το να επιτεθεί ο Παναθηναϊκός περνώντας τη μπάλα από την άμυνα στο κέντρο και από το κέντρο στην επίθεση μοιάζει με εξίσωση που καλούνται να λύσουν νήπια. Όταν ο (χωρίς νίκη και με μόλις δύο γκολ εντός έδρας) Αστέρας τελειώνει ματς με 15 τελικές και ο Παναθηναϊκός με 5, τότε αν υπάρχει διευθυντής ποδοσφαίρου που δεν ζητάει δραστικές αλλαγές, είτε υπακούει πιστά στις εντολές που έχουν δοθεί για μείωση εξόδων, είτε απλά δεν έχει τη διορατικότητα να δει αυτό που βλέπουν όλοι.

Το πρωτάθλημα υπό αυτές τις συνθήκες μοιάζει σαν χρονικό ενός προαναγγελθέντος θανάτου για τον Παναθηναϊκό. Κι ας μόλις δύο βαθμούς η διαφορά κι ας έχει απέναντί του έναν Ολυμπιακό που επίσης δεν βλέπεται αλλά τουλάχιστον στο γήπεδο κάνει τα βασικά. Το πρόβλημα του Παναθηναϊκού δεν είναι ότι δεν βλέπεται αλλά ότι δεν… βλέπουν αυτοί που πρέπει. Για αυτό και ετοιμάζουν κινήσεις με δανεικούς και ελεύθερους, κι αυτές περιορισμένες μην τυχόν και ξεφύγει ο προϋπολογισμός από το προγραμματισθέν.

Το σοκ από τους τρεις γυμναστές και η ανοχή στους χούλιγκαν

Σε όλα αυτά προσθέστε το σοκ των ποδοσφαιριστών από την αλλαγή τριών γυμναστών σε διάστημα δυο μηνών, την ψυχολογία τους που είναι υπό το μηδέν, την παντελή έλλειψη δουλειάς στην προετοιμασία και στις καθημερινές προπονήσεις, τις (για δεύτερο σερί ματς πρωταθλήματος) επιλογές με τεράστιο ρίσκο του προπονητή στην 11άδα και τους… ανεξέλεγκτους χούλιγκαν που υπό την απόλυτη ανοχή, αν όχι στήριξη, της διοίκησης τα κάνουν λαμπόγυαλο στα μισά παιχνίδια και αφήνουν την ομάδα χωρίς κόσμο στα άλλα μισά. Τα κροκοδείλια δάκρυα της ανακοίνωσης είναι σαν το λάθος μετά την απομάκρυνση από το ταμείο (που είναι και η αγαπημένη τους λέξη). Δεν αναγνωρίζονται…

Προβλήματα έχουν πολλές ομάδες, ενδεχομένως και πολύ μεγαλύτερα. Δεν υπάρχει μεγαλύτερο από το να εθελοτυφλείς και να πιστεύεις ότι θα λυθούν διά μαγείας κι όχι με κινήσεις που απαιτούν αποφασιστικότητα, διάθεση και χρήματα. Στον Παναθηναϊκό και γύρω από αυτόν επικρατεί η αντιποδοσφαιρική άποψη ότι επειδή παίζεις τραγικά δεν μπορείς να παίξεις χειρότερα. Έτσι πίστευαν και στον Ολυμπιακό πέρυσι τέτοια εποχή. Ξόδεψαν λοιπόν, ένα πελώριο μηδενικό παίρνοντας τον ελεύθερο Λούα Λούα και τον δανεικό Ντάτολο και όλοι γνωρίζουν την κατάληξη.

Οι έξυπνοι διορθώνουν τα λάθη τους. Οι ακόμα εξυπνότεροι μαθαίνουν από τα λάθη των άλλων. Αλλά τι απαιτήσεις να έχεις από εκείνους που δεν βλέπουν ούτε τα δικά τους…

ΥΓ. Και κάτι αγωνιστικό: Το άτιμο το ποδόσφαιρο πώς μπορεί να ξεφτιλίσει τον κάθε Ελληνάρα που ισοπεδώνει αξίες και συνειδήσεις ελαφρά τη καρδία. Μέσα από όλο αυτό το συνονθύλευμα που πάει αύτανδρο, πέραν του Σισέ, ένας έχει μείνει στον αφρό. Ζαν Αλέν Μπουμσόνγκ. Όπως λέμε προσωπικότητα. Τοποθετήσεις και κοψίματα βγαλμένα από το υψηλότερο επίπεδο του Champions League, εκεί δηλαδή που έπαιζε τόσα χρόνια. Όσοι τον βάφτισαν ΜπουμΖονκ μπορούν να πάνε αυτοί να αντικαταστήσουν τον μακαρίτη. Τους ταιριάζει άλλωστε και εμφανισιακά!


Πηγή : Gazzetta.gr