Κάτω από τη βάση

Κάτω από τη βάση

Το ταξίδι στο Μουντομπάσκετ τελείωσε πρόωρα, οκτώ μέρες νωρίτερα από την προκαθορισμένη διάρκειά του, και το gazzetta.gr, που έζησε από κοντά την προσπάθεια των Ελλήνων παικτών, κάνει τον απολογισμό.

Για πρώτη φορά μετά το 2001 και με εξαίρεση το Μουντομπάσκετ του 2002, όταν η Εθνική δεν είχε προκριθεί στη διοργάνωση, η Επίσημη Αγαπημένη -θα βαρεθείτε να το διαβάζετε…- επιστρέφει τόσο νωρίς στη βάση της, αδυνατώντας να μπει στην οκτάδα και στη συνέχεια να προσπαθήσει να ανέβει στο βάθρο.

Η ατμόσφαιρα στις τάξεις των διεθνών και των δημοσιογράφων που βρέθηκαν από την πρώτη μέρα στην Τουρκία θυμίζει… πένθιμο εμβατήριο, καθώς πλάι στον αποκλεισμό της ομάδας ήρθε να προστεθεί και η αποχώρηση του Διαμαντίδη και το γλυκό έδεσε. Είναι δεδομένο ότι το Μουντομπάσκετ του 2010 έχει φέρει πάνω του φαρδιά πλατιά την ταμπέλα της αποτυχίας και πλέον πρέπει η ΕΟΚ να βρει τι έφταιξε και η αναζήτηση για χρυσάφι μας οδήγησε στον… τσίγκο.

Πάμε στα επιμέρους λοιπόν…

Ίαν Βουγιούκας: 5
Είχε το μικρότερο χρόνο συμμετοχής στη διοργάνωση (28 λεπτά σε τρεις αγώνες), ενώ σε καμία περίπτωση δεν κατάφερε να δικαιολογήσει το ρόλο τους ως «πολύτιμη εφεδρεία» στη ρακέτα. Δικαιολογείται από το γεγονός ότι ήταν η πρώτη του συμμετοχή με τη φανέλα της Εθνικής, αλλά και πάλι, οι προσδοκίες ήταν πολύ μεγαλύτερες για τον νέο παίκτη του Παναθηναϊκού. Το πλέον αρνητικό ήταν η απαράδεκτη αντίδρασή του στον αγώνα με την Ακτή Ελεφαντοστού, όταν ο Καζλάουσκας του ζήτησε να μπει στον αγώνα 2,5 λεπτά πριν από το τέλος και ο Βουγιούκας «απάντησε» με μπινελίκια κατά την είσοδό του στο παρκέ.
Δεν φταίει αυτός όμως, βρίσκει και τα κάνει!

Γιάννης Μπουρούσης: 7,5
Με 10,7 πόντους και 6,3 ανά αγώνα ο Μπουρούσης ήταν μια χαρά εντός παρκέ, καθώς με σπασμένο χέρι –όπως παραδέχτηκε ο Γιόνας Καζλάουσκας- έκανε ό,τι μπορούσε, με δεδομένη όμως την αδυναμία του στο παιχνίδι με πλάτη. Αν εξαιρέσουμε την κατάχρηση στα τρίποντα (την οποία όμως κάποιος του επέτρεψε, καθώς σούτερε 9/30 τρίποντα σε πέντε αγώνες) και την έλλειψη συγκέντρωσης στην άμυνα ορισμένες στιγμές, ο Μπουρούσης έκανε αυτό που μπορούσε στο Μουντομπάσκετ, καθώς πήγε στη διοργάνωση ουσιαστικά απροπόνητος. Το μοναδικό μελανό σημείο είναι τα νεύρα του, που πολύ συχνά αδυνατεί να συγκρατήσει, με αποτέλεσμα να επηρεάζεται τόσο ο ίδιος όσο και οι συμπαίκτες του.

Νίκος Ζήσης: 8
Μετά τις θετικές εμφανίσεις στο περσινό Ευρωμπάσκετ, ο Νίκος Ζήσης επέστρεψε στον παλιό καλό του εαυτό του Βελιγραδίου και της Ιαπωνίας. Αποφασιστικός, μυαλωμένος -αυτό δεν έπαψε να τον συντροφεύει ποτέ- πήρε τις απαραίτητες προσπάθειες και με 10,3 πόντους και 2 ασίστ ανά αγώνα, απέδειξε πόσο πολύτιμος είναι στην Εθνική. Η εμφάνισή του με την Ισπανία ήταν συγκινητική (16 πόντοι με 8/12 δίποντα), ενώ η γενικότερη παρουσία του στο Μουντομπάσκετ σαφώς και συγκαταλέγεται στα μεγάλα κέρδη της Εθνικής από τη διοργάνωση, ιδίως με την αποχώρηση του Διαμαντίδη.

Βασίλης Σπανούλης: 8
Μεγάλος παίκτης με τρομερό -καλώς εννοούμενο- εγωισμό και ψυχικά αποθέματα. Σε σχέση με τις εμφανίσεις του στην Πολωνία, ο Σπανούλης δεν ήταν εξίσου καλός, όμως έδειχνε απόλυτα προσηλωμένος στο στόχο από την πρώτη μέρα που η αποστολή της ομάδας έφτασε στην Τουρκία. Ήταν πρώτος σκόρερ της Εθνικής με 13,7 πόντους και πρώτος σε λεπτά συμμετοχής, αλλά στα κρίσιμα όλοι περίμεναν από τον «Kill Bill» το κάτι παραπάνω. Αυτός είναι εξάλλου που μας κακόμαθε και έθεσε τον προσωπικό του πήχη τόσο ψηλά…

Νικ Καλάθης: 5,5
Έπαιζε 14 λεπτά κατά μέσο όρο σε κάθε αγώνα και «κατάφερε» να ολοκληρώσει τη διοργάνωση με 0/10 τρίποντα… Ο Καλάθης που είδαμε στα φιλικά δεν ήρθε ποτέ στην Τουρκία, καθώς δεν ήταν αξιόπιστη λύση πίσω από τους… big three της περιφέρειας. Οι εκτιμήσεις των περισσότερων συνηγορούσαν στο ότι ο Καλάθης θα εμφανιστεί ένα κλικ καλύτερος σε σχέση με την περσινή διοργάνωση στην Πολωνία, όμως με εξαίρεση τον αγώνα με την Ακτή Ελεφαντοστού, που η Εθνική έπαιζε στο αγαπημένο του γρήγορο τέμπο, δεν κατάφερε να κάνει αισθητή την παρουσία του. Όσο δεν βελτιώνει το σουτ του, δεν μπορεί να αγωνιστεί και να κάνει τη διαφορά στο κορυφαίο επίπεδο.

Αντώνης Φώτσης: 6
Ο καυγάς με τη Σερβία του κόστισε περισσότερο απ’ όλους. Έχασε τη συγκέντρωσή του, δεν μπήκε ποτέ στο κλίμα της διοργάνωσης, καθώς έπαιξε σε τρεις αγώνες, έχοντας 8 πόντους και 6 ριμπάουντ μέσο όρο. Μπορεί τα στατιστικά του να μην είναι άσχημα, όμως όλοι περιμέναμε το κάτι παραπάνω από τον Φώτση. Ένα δικό του τρίποντο στον αγώνα με τους Ισπανούς ίσως να ήταν αρκετό για να αλλάξει τη ροή του χθεσινού αγώνα… Είναι άδικο για τον «αρχηγό», αλλά πέρασε από το Μουντομπάσκετ σχεδόν απαρατήρητος.

Γιώργος Πρίντεζης: 5
Αποτελεί το μεγάλο ερωτηματικό του Μουντομπάσκετ. Έπειτα από ένα καλό τουρνουά στην Πολωνία, ερχόταν με φόρα από τις εμφανίσεις του στο ισπανικό πρωτάθλημα, αλλά φάνηκε ότι ο Καζλάουσκας δεν τον υπολόγιζε καθόλου στο rotation της ομάδας. Έπαιζε 43 λεπτά σε πέντε αναμετρήσεις (μόλις 2/10 τρίποντα) και είχε τον ρόλο του… Κακιούζη στο Ευρωμπάσκετ του 2003 στη Σουηδία, όντας ,χωρίς κανείς να το περιμένει, ο 11ος παίκτης της Ελλάδας. Στην ουσία ο Πρίντεζης δεν μπορεί να κριθεί, καθώς αν εξαιρέσουμε τον εύκολο αγώνα με τους Αφρικανούς, πήρε ελάχιστες ευκαιρίες.

Στράτος Περπέρογλου: 5
Με 14 λεπτά ανά αγώνα, 2 ριμπάουντ μέσο όρο και 1/9 τρίποντα, ο Στράτος Περπέρογλου ήταν ίσως η μεγαλύτερη απογοήτευση του Μουντομπάσκετ. Στον κρίσιμο αγώνα με την Ισπανία έμεινε για μια ακόμη φορά μακριά από τον καλό του εαυτό, ενώ δείχνει να μην μπορεί να διαχειριστεί τις αυξημένες απαιτήσεις που υπάρχουν από αυτόν. Το «πρόβλημα» του Περπέργολου είναι περισσότερο ψυχολογικό παρά αγωνιστικό, καθώς μοιάζει -και είναι- απόλυτα συγκεντρωμένος, όμως δεν μπορεί να το αποτυπώσει στο παρκέ όταν η μπάλα «καίει».

Κώστας Τσαρτσαρής: 7,5
Με τις εμφανίσεις του στα φιλικά, όλοι πίστεψαν ότι ο Τσαρτσαρής θα κάνει το πρώτο μεγάλο τουρνουά με τη φανέλα της Εθνικής. Είχε πολύ χρόνο συμμετοχής, εμπιστοσύνη στον εαυτό του και… υγεία, κάτι που του έχει λείψει τα τελευταία χρόνια. Στη φάση των ομίλων ήταν κατά γενική ομολογία ένας από τους καλύτερους παίκτες της Εθνικής (8 πόντοι, 5 ριμπάουντ, 1,5 ασίστ), όμως απέναντι στους Ισπανούς έπαιξε όλο κι όλο 4 λεπτά, χωρίς να προλάβει να κάνει σουτ. Η εικόνα του βουρκωμένου Τσαρτσαρή στον πάγκο στα τελευταία δευτερόλεπτα του χθεσινού αγώνα αποτυπώνει την απογοήτευσή του για τη χαμένη ευκαιρία του Μουντομπάσκετ.

Δημήτρης Διαμαντίδης: Thanx for the memories
Ό,τι και να πει κανείς για τον Διαμαντίδη είναι λίγο. Η απόδοσή του στο Μουντομπάσκετ είχε σκαμπανεβάσματα, αλλά όλα επισκιάζονται από την απόφασή του να αποχωρήσει από την Εθνική. Ο μεγαλύτερος Έλληνας μπασκετμπολίστας μετά τον Γκάλη (ο Γιαννάκης ήταν ΤΕΡΑΣΤΙΑ προσωπικότητα και ο Φάνης έκανε τα πάντα στο παρκέ, αλλά ο Μήτσος τους ξεπέρασε) έριξε την αυλαία στην καριέρα του στην Εθνική και το ελληνικό μπάσκετ δεν μπορεί παρά να νιώθει φτωχότερο. Όσα έκανε στον αγώνα με την Ισπανία απέδειξαν το πασιφανές. Μεγάλοι παίκτες θα ξαναβγούνε. Διαμαντίδης, όχι…

Κώστας Καϊμακόγλου: 8
Αν ο Ζήσης είναι τo πρώτο κέρδος της Εθνικής από το Μουντομπάσκετ, υπό την έννοια ότι επέστρεψε δυναμικά στην κορυφογραμμή του ελληνικού μπάσκετ, ο Καϊμακόγλου είναι σίγουρα το δεύτερο. Σε 9 λεπτά μ.ο. συμμετοχής σε 5 αναμετρήσεις, είχε 5 πόντους (6/8 τρίποντα) και 3 ριμπάουντ, ενώ όποτε μπήκε στο παρκέ έδωσε πολύτιμες λύσεις στον Καζλάουσκας, που όμως δεν τον εμπιστεύτηκε ούτε δευτερόλεπτο στον αγώνα με την Ισπανία. Είναι βέβαιο ότι ύστερα από μια χρονιά στον Παναθηναϊκό, ο Καϊμακόγλου θα εμφανιστεί ακόμα καλύτερος στο Ευρωμπάκετ της Λιθουανίας το 2011.

Σοφοκλής Σχορτσανίτης: 7
Ιστορία μου αμαρτία μου… Ο Σχορτσανίτης στα 25 του παραμένει άνθρωπος ειδικής ψυχοσύνθεσης και ειδικού χειρισμού. Όταν παίζει καλά νιώθει ικανός να να κάνει τα πάντα, όταν το παιχνίδι δεν του πάει, χάνει τη συγκέντρωσή του και δημιουργεί προβλήματα στη λειτουργία της ομδας. Σε τέσσερις αγώνες στην Τουρκία, ήταν 2ος σκόρερ (12 πόντοι), 3ος ριμπάουντερ (4,8 ριμπάουντ) αλλά είχε αρκετές μεταπτώσεις στο παιχνίδι του. Η αδυναμία του να πασάρει όταν δέχεται double και triple team μέσα στη ρακέτα τον καθιστά προβλέψιμο και εύκολα αντιμετωπίσιμο (3 μπλοκ στο πρώτο δεκάλεπτο από τους Ισπανούς), αλλά είναι η αλήθεια ότι ο καλός Σόφο ανεβάζει ένα επίπεδο την ομάδα. Η πειθαρχία του παραμένει το αδύνατο σημείο του, ενώ τα τερτίπια με τον Καζλάουσκας κάθε φορά που έβγαινε αλλαγή ήταν μόνιμο φαινόμενο στους αγώνες με την Εθνική.

Πηγή : Gazzetta.gr